Permulaan Jatuh Cinta

Slm

Apa salahnya setelah diam seribu bahasa semalam.. hari nih sy bercerita panjang sedikit.. hehe.. cerita pasal permulaan sy jatuh cinta...

pic from google.

Yer tuan-tuan puan-puan.. Permulaan sy jatuh cinta pd blog bermula lebih dr 2thn sebelum terciptanya blog mamayana ini sendiri.. Sy jadi si anoymous yg membaca setiap coretan dengan minat, menyiakan dlm hati, menitiskan airmata dlm diam..

Tp sy anoymous yg baik yer.. Dlm erti kata menbaca tanpa mengomen.. Kalu komen karang kena carut lak kann.. Org sure nak tau empunya diri kannn.. So jadi pembaca setia la gitu.. ;)
Enjoy sekali dan terasa seakan satu kehilangan (mising) kalu tak baca a few blog fav ai masa tuh.. Hehe

Teringin sekali mengikuti setiap entry yg ada... Teringin mengetahui lebih mendalam setiap apa yg diutarakan.. Teringin nak menyapa, teringin nak disapa teguran kita.. Huhu #cam lg teringin lak kannnnn ;)

Lama2 keinginan menjadi kian menebal, ku kuatkan semangat, ku kekalkan tekad... Blog akan aku ciptakan.. Wlpun mmg takde ilmu, tak tau apa2 ttg blog, yg pastinya 'aku mahu ada blog jugak.. Tak kira..' Hahaha

Masa tuh sy tak kenal pun apa itu 'google' 'blogger' 'url' 'BE' 'nuffnang' malahan sapa2 blogger hebat dlm dunia blog itu sendiri.. Cinta sy jatuh pada blog ibu2 yg bercerita tentang anak, ttg kerja, ttg kehidupan seharian atau sekeliling.. Tak la kiranya gah sgt tp disebabkan sy sendiri hidup dlm ruangan sebegitu so sy jatuh hati. Mudah jatuh hati eks..??

Dengan blog sy temui ilmu baru, sy tau mengunakan google, sy buka minda utk memahami bahawa hidup ini tidak hanya ttg kita sahaja.. Malah banyak lg yg boleh kita teladani utk menjadi lebih baik..
Ye.. Sy nak jadi insan yg lebih baik.. Byk yg kurang dlm diri ini, mengenali teman2 yg baik, teman2 yg lucu, teman2 yg memahami atau sehaluan membuat sy lebih tenang dan bahagia.. Erti bahagia banyak cabangnya kann... Alhamdulillah.. ;)

Terima kasih buat yg menjadi pencetus minat (maaf tak dpt nak di senaraikan.. Terlalu banyak sekali) tp rasanya ada yg sedar mungkin dia adalah orgnya.. Hehehe.. Tak kisah sapa orgnya sedar atau tidak kini sudah 2 thn blog ini hidup.. malah sy sendiri pun tak pernah terfikir begini lama sy ada dlm dunia penulisan blog ini..

Dulu masa remaja, mmg ada minat kunun2 menulis cerpen, minat nak jadi penulis novel (poyo jew). Dan sy selalu mulakan dengan kununnya dgn tulis madah, puisi hati la.. Kelakar jew tak sangka jadi penulis blog wlpun blog ai tak fames u.. Kikiki.. Jadi la kannn

Terima kasih bg yg selalu komen, yg sudi follow dan ada jadi friendlist kat fb kita.. Hehe.. Kat twitter pun ada gak.. Wlpun nan ado sgt sy kat situ.. Hehe

Doakan kesejahteraan sy, famili sy, kehidupan sy, apa yg sy cuba lakukan sepanjang sy diberi peluang oleh ilahi.. Moga2 apa saja kesilapan sy pohon dimaafkan, mmg sy tak pernah dpt lari dr membuat silap.

Ttg jangka hayat blog, mungkin ada lagi atau tidak tahun depan, sy sendiri tak pasti, bergantung pd ilham atau tahap kemerapuan sy mcm mana la kann.. Hahaha.. kalu ada yg undi atau ada yg suka insyaallah kita boleh sambung lg episod br.. Hahaha #apakaumerapunihbedah..??

Hhhmmm.. Sy ingat nak cuba pasnih utk update entry yg lebih bermanafaat semetah usia tuan blog yg kian meningkat bukan kian ke mudabelia.. Hehe.. Entry yg kurang emo, entry yg sejuk mata memandang gitu.. ;)

Officially.... Sudah dua tahun.. huhuhu.. bahagia, duka, ketawa dan airmata.. :)

*cam seronok lak cite psl bagaimana sy jatuh cinta pd blog nih.. Kalu tiba2 sy update versi ke dua.. Korang baca jugak tau.. Jgn emo2 tau.. Hahaha.. luv u... ;p